Scan barcode
bente321's review against another edition
challenging
emotional
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
2.0
borumi's review
2.0
초반에는 꽤 좋은 문장들도 있고 흥미를 불러일으켰는데 갈수록 이건 너무 과장되었다는 느낌이 들었다. 사회에서 소외받고 버림받은 이들 그리고 이들을 묶어주는 책들에 관한 이야기로서 주제는 괜찮았는데 너무 비현실적으로 빠른 전개 (책방할아버지와 젊은이의 관계도 그렇지만 바칼로레아에 떨어진 청년이 몇달도 안되서 Rabelais나 Jean Genet를 읽는 것도 좀 설득력이 떨어지고 그 외에도 너무 별 생각없이 의식의 흐름대로 막가는 느낌이었다) 그리고 셀린의 문체를 따라하려고 한건가 아니면 번역가의 버릇인가. 남발하는 느낌표와 툭툭 끊기는 느낌의 문장들이 매우 거슬렸다.
augustopelle's review against another edition
4.0
Este libro tiene un poder que muy pocos poseen. Pese a la mala traducción, se puede disfrutar muchísimo la escencia del libro. Desde el vamos, su título es Grégoire y el viejo librero ...
marloesleest's review against another edition
3.0
De 18-jarige Grégoire werkt als keukenhulp in verzorgingstehuis Les Bleuets. Hij is net gezakt voor zijn eindexamen, voelt zich wat verloren en weet niet goed wat hij wil met zijn leven. Op een dag krijgt hij de opdracht om een maaltijd naar de kamer van meneer Picquier, de Oude Boekverkoper, te brengen. Meneer Picquier heeft de ziekte van Parkinson en heeft al zijn bezittingen moeten verkopen toen hij naar het verzorgingstehuis moest. Het enige wat hij nog bezit zijn zijn 3000 meest dierbare boeken, nog geen tiende van zijn vroegere collectie, die overal opgestapeld in zijn kleine kamer staan. Tot zijn grote verdriet kan hij zelf niet meer lezen en ze spreken af dat Grégoire elke dag een uur komt voorlezen en meneer Picquier hem de fijne kneepjes van het vak bijbrengt. Zowel de duur van het voorlezen als de groep toehoorders wordt steeds groter en een prachtige vriendschap tussen meneer Picquier en Grégoire komt tot stand.
Marc Roger is zelf voorlezer van beroep en dat is wel te merken: de liefde voor het (voor)lezen komt overal naar voren, zeker in de lessen van meneer Picquier. Het is een verhaal over vriendschap, zelfontwikkeling, uit je schulp kruipen en je talenten leren kennen, maar ook een verhaal over langzaam afscheid nemen van het leven en berusting in het feit dat je lichamelijk aftakelt.
Zeker het eerste deel van het boek vond ik warm en lief, in de tweede helft wordt het verhaal een stuk groter gemaakt en dat vind ik niet altijd even goed uitgewerkt. Ik had liever gezien dat het verhaal klein was gehouden en de opgevoerde personages allemaal goed uitgewerkt werden. Ook moest ik echt wennen aan de schrijfstijl. Marc Roger schrijft af en toe bijna staccato, met hele korte zinnen, afgewisseld met lange zinnen die soms haast poëtisch overkomen. Daardoor dwaalden mijn gedachten wel eens af, maar ik vond het verhaal boeiend genoeg om te blijven doorlezen.
Het einde vond ik wat abrupt, ik denk dat er nog wel wat extra pagina’s toegevoegd hadden kunnen worden, maar het laatste hoofdstuk is ontroerend en zo wordt het verhaal van Grégoire en meneer Picquier mooi afgerond.
Marc Roger is zelf voorlezer van beroep en dat is wel te merken: de liefde voor het (voor)lezen komt overal naar voren, zeker in de lessen van meneer Picquier. Het is een verhaal over vriendschap, zelfontwikkeling, uit je schulp kruipen en je talenten leren kennen, maar ook een verhaal over langzaam afscheid nemen van het leven en berusting in het feit dat je lichamelijk aftakelt.
Zeker het eerste deel van het boek vond ik warm en lief, in de tweede helft wordt het verhaal een stuk groter gemaakt en dat vind ik niet altijd even goed uitgewerkt. Ik had liever gezien dat het verhaal klein was gehouden en de opgevoerde personages allemaal goed uitgewerkt werden. Ook moest ik echt wennen aan de schrijfstijl. Marc Roger schrijft af en toe bijna staccato, met hele korte zinnen, afgewisseld met lange zinnen die soms haast poëtisch overkomen. Daardoor dwaalden mijn gedachten wel eens af, maar ik vond het verhaal boeiend genoeg om te blijven doorlezen.
Het einde vond ik wat abrupt, ik denk dat er nog wel wat extra pagina’s toegevoegd hadden kunnen worden, maar het laatste hoofdstuk is ontroerend en zo wordt het verhaal van Grégoire en meneer Picquier mooi afgerond.
vivianhester's review against another edition
2.0
Dit was helaas niet wat ik ervan had verwacht. Het zit vol mooie passages over lezen, literatuur en voorlezen en je gaat er vlot doorheen, maar de auteur is zo bezig met zijn geestdrift en boodschap overbrengen dat het verhaal flinterdun blijft. Alles gaat veel te snel, wordt niet uitgediept of uitgewerkt en ik voelde vrijwel niets voor de personages, terwijl ik juist over de bewoners van het tehuis zoveel meer had willen weten. Het laatste deel was bovendien enorm langdradig en ronduit saai. Had de potentie om een soort Hendrik Groen te zijn, maar helaas. Jammer.
iriswindmeijer's review against another edition
4.0
Wanneer een oude boekverkoper in het verzorgingstehuis Les Bleuets één van de jonge medewerkers, Grégoire, overtuigd om hem voor te lezen, lijkt dit niets bijzonders. Maar meneer Picquier geeft de jonge Grégoire een paar levenslessen mee, en langzaamaan komt er meer reuring in het meestal rustige bejaardentehuis… Lees De lessen van meneer Picquier!
Wanneer meneer Picquier voorstelt dat Grégoire wekelijks een uurtje komt voorlezen in het verzorgingstehuis – in plaats van zijn gebruikelijke werk in de keuken – ziet Grégoire dit niet helemaal zitten, maar het is beter werk dan z’n normale uren. Hoe kon hij weten dat dit uurtje per week zoveel impact kon hebben op zijn leven? Steeds meer mensen in Les Bleuets willen voorgelezen worden, en Grégoire krijgt er ook steeds meer plezier in.
Het taalgebruik in De lessen van meneer Picquier lijkt ook gemaakt om voor te lezen, de mooie zinnen komen het beste tot zijn recht wanneer je ze even hardop herhaalt, of dus voorleest! (Dit kan ook gewoon aan random slachtoffers in je huis, wanneer je het boek stiekem op je werk leest, of thuis).
Aan de hand van het voorlezen en de boeken die passeren, leren meneer Picquier en Grégoire elkaar steeds beter kennen. Hun vriendschap is vertederend, en is de mooie rode draad door De lessen van meneer Picquier.
De lessen van meneer Picquier is doordrenkt van liefde voor boeken (voor)lezen en kopen, en de boeken zelf; literatuur en lectuur. Dit is het perfecte boek voor lezers. Maar meneer Picquier steekt ook niet onder stoelen of banken dat het vak van een boekhandelaar geromantiseerd is, en wijst Grégoire ook op de mindere kanten:
Noted! Maar meneer Picquier houdt nog steeds van zijn boeken – vandaar dat hij zo’n 3000 op zijn kamer in Les Bleuets heeft staan. Een man naar mijn hart!
Al met al is De lessen van meneer Picquier een boek dat me vooral zal bijblijven om de liefde voor het lezen, en om het prachtige taalgebruik dat gemaakt is om voor te lezen. Het is geen exceptioneel boek, maar wel een heel mooi, fijn boek. Als iemand binnenkort aan mij vraagt om ze voor te lezen, neem ik dit boek mee.
Deze recensie verscheen eerst op Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/de-lessen-van-meneer-picquier-marc-roger/
Wanneer meneer Picquier voorstelt dat Grégoire wekelijks een uurtje komt voorlezen in het verzorgingstehuis – in plaats van zijn gebruikelijke werk in de keuken – ziet Grégoire dit niet helemaal zitten, maar het is beter werk dan z’n normale uren. Hoe kon hij weten dat dit uurtje per week zoveel impact kon hebben op zijn leven? Steeds meer mensen in Les Bleuets willen voorgelezen worden, en Grégoire krijgt er ook steeds meer plezier in.
Het taalgebruik in De lessen van meneer Picquier lijkt ook gemaakt om voor te lezen, de mooie zinnen komen het beste tot zijn recht wanneer je ze even hardop herhaalt, of dus voorleest! (Dit kan ook gewoon aan random slachtoffers in je huis, wanneer je het boek stiekem op je werk leest, of thuis).
Aan de hand van het voorlezen en de boeken die passeren, leren meneer Picquier en Grégoire elkaar steeds beter kennen. Hun vriendschap is vertederend, en is de mooie rode draad door De lessen van meneer Picquier.
De lessen van meneer Picquier is doordrenkt van liefde voor boeken (voor)lezen en kopen, en de boeken zelf; literatuur en lectuur. Dit is het perfecte boek voor lezers. Maar meneer Picquier steekt ook niet onder stoelen of banken dat het vak van een boekhandelaar geromantiseerd is, en wijst Grégoire ook op de mindere kanten:
Van boeken houden, oké, op het eerste gezicht ziet dat er mooi en leuk uit. Maar ze hele dagen moeten verkopen, dat is de dood voor de liefde! omzet maken! Salarissen betalen! Bestellingen, leveringen, opruimen, boekhouden.
Noted! Maar meneer Picquier houdt nog steeds van zijn boeken – vandaar dat hij zo’n 3000 op zijn kamer in Les Bleuets heeft staan. Een man naar mijn hart!
Al met al is De lessen van meneer Picquier een boek dat me vooral zal bijblijven om de liefde voor het lezen, en om het prachtige taalgebruik dat gemaakt is om voor te lezen. Het is geen exceptioneel boek, maar wel een heel mooi, fijn boek. Als iemand binnenkort aan mij vraagt om ze voor te lezen, neem ik dit boek mee.
Deze recensie verscheen eerst op Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/de-lessen-van-meneer-picquier-marc-roger/
hnahm's review against another edition
emotional
inspiring
relaxing
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
odettebrethouwer's review against another edition
fast-paced
- Strong character development? Yes
2.5
Het plot is me iets te dun in het eerste deel van het boek. De liefde voor boeken komt niet vanuit een passie naar voren, maar voekt heel literair.
Dan komt de oude man los, en snap ik de vergelijking met Jonas Jonasson achterop. De humor en de sfeer van dit middenstuk spreekt me meer aan.
En dan gaat ons personage aan de wandel op een soort pelgrimstocht.
Allemaal elementen die me aanspreken, maar een uitwerking die niet voor me tot leven komt.
Maar het laatste hoofdstuk, die maakt het boek! Alsnog kom ik niet uit boven de 2,5*, met een halve ster speciaal voor het slot.
Dan komt de oude man los, en snap ik de vergelijking met Jonas Jonasson achterop. De humor en de sfeer van dit middenstuk spreekt me meer aan.
En dan gaat ons personage aan de wandel op een soort pelgrimstocht.
Allemaal elementen die me aanspreken, maar een uitwerking die niet voor me tot leven komt.
Maar het laatste hoofdstuk, die maakt het boek! Alsnog kom ik niet uit boven de 2,5*, met een halve ster speciaal voor het slot.
kaleko's review against another edition
hopeful
inspiring
lighthearted
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
carolwolverine's review against another edition
3.0
Lectura amena que cumple su cometido entre leciras mas áridas.