Scan barcode
dajna's review against another edition
3.0
Ho visitato la mostra al Mudec di Milano, leggere poi questa biografia romanzata è d'obbligo. I fatti salienti ci sono tutti, ma capisco le obiezioni di altre recensioni, scritte da persone più competenti di me in storia dell'arte, riguardo alle varie licenze poetiche che si è presal'autrice. Non concordo invece con chi ha ritenuto la lettura confusa. Certo, ci sono dei salti temporali importanti, ma rispecchiano il modo di ragionare e ricordare di ogni essere umano.
Credo che la vera Frida avrebbe apprezzato questa rivisitazione della propria vita. Non so quanto avrebbe apprezzato invece i dettagli relativi al suo matrimonio: all'inizio del libro lei sembra la fanciulla delicata e succube del grande maestro, ma alla fine è lui a passare per inadatto.
Credo che la vera Frida avrebbe apprezzato questa rivisitazione della propria vita. Non so quanto avrebbe apprezzato invece i dettagli relativi al suo matrimonio: all'inizio del libro lei sembra la fanciulla delicata e succube del grande maestro, ma alla fine è lui a passare per inadatto.
cozylittlebrownhouse's review against another edition
3.0
As a Spanish teacher, I have studied Frida Kahlo's life and paintings off and on for several years; she paints with an honest brutality not demonstrated by many artists. (As I tell my students, I like learning about the emotion and story behind her raw artwork, but wouldn't want to hang them in my home! They're just a little too much for say, the living room.) I find her life fascinating, so I enjoyed this unique, if not peculiar approach to what makes Frida, Frida.
That being said, the writing is somewhat jarring because she bounces around between first and third person (like many other reviewers have mentioned), the grammar is a bit rocky at times, and the breaks for a description of her paintings weren't always fluid. While I was familiar with the paintings described in the book, many people might not be, so visuals would have been nice.
This was a good book that could have been GREAT. Kahlo laid out her entire life on her canvasses, so the idea of mixing bio/art history would be very effective. It just isn't here. Perhaps something got lost in translation.
That being said, the writing is somewhat jarring because she bounces around between first and third person (like many other reviewers have mentioned), the grammar is a bit rocky at times, and the breaks for a description of her paintings weren't always fluid. While I was familiar with the paintings described in the book, many people might not be, so visuals would have been nice.
This was a good book that could have been GREAT. Kahlo laid out her entire life on her canvasses, so the idea of mixing bio/art history would be very effective. It just isn't here. Perhaps something got lost in translation.
zezeki's review against another edition
challenging
dark
emotional
mysterious
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Content Warnings
Graphic: Chronic illness, Infidelity, Miscarriage, Suicidal thoughts, Suicide, Toxic relationship, Grief, Car accident, Death of parent, and Injury/Injury detail
fijumanka0311's review against another edition
5.0
„Nije istina da čovjek nešto osjeća kad doživi nesreću. Nema ni osjećaja ni misli. Postojiš i ne postojiš istodobno, poput čestica prašine koje se kovitlaju u zraku. Vidiš nebesko plavetnilo, i kao da si i sama dio zraka, vode, zelenila u obližnjem parku. Lebdiš u tišini u kojoj ne čuješ ni otkucaje svoga srca. Nije li to iskustvo ništavila?“
Vjerujem da mnogi od vas znaju priču o meksičkoj slikarici Fridi Kahlo, neki ste pogledali i film sa Salmom Hayek a velika većina vas je i pročitala ovu knjigu. Meni je došla u ruke, na posudbu od drage prijateljice Petre Petrović, hvala Petra!
Frida je već u svom najranijem djetinjstvu saznala što je BOL, za nas je to možda samo puka imenica ženskog roda ali za Fridu je nažalost postala način života. Nakon preboljene dječje paralize, uslijedila je teška prometna nesreća u kojoj joj je oštećena kičma i povrijeđena noga. Sretni su joj bili dani kad bi manje boljelo, a vrlo rijetki oni bez boli. Kako bi se osjetila živom, s vremena na vrijeme, počela je slikati. Najčešće je slikala sebe, iskreno prikazujući svoje emocije, u kojoj su se vidjele tuga, očaj i opet sveprisutna bol. Tako upoznaje i Diega, Maestra slikara koji će je uvesti u jedan novi svijet, kako bi njene radove upoznali i drugi. Zaljubljuje se u njega i postaje mu suprugom. U životu u kojem je uvijek dobivala samo mrvice, očeva bolest i majčina hladnoća postali su nešto što je smatrala njegovim sastavnim dijelom. Boljela je sama fizička bol ali još više kad bi u očima drugih pročitala sažaljenje. Izdaja i prevara u obitelji tjerali su je da i dalje mahnito slika.
Kako kaže autorica, ožiljci su bili njena karta bola.
„Ožiljci su mjesta kroz koja jedno biće ulazi u samoću drugoga, naučila sam toga dana od tebe, s tobom.“
„Mislila je kako bi, zapravo, umjesto sebe trebala naslikati vlakove, dva vlaka koji voze paralelnim tračnicama jedan uz drugi i nikada se ne sretnu.“
Bilo je teško ovisiti o nekome, kada si prisiljen biti s nekim zbog financijske sigurnosti, zbog fizičke nemoći. Brojeći sve te silne operacije (došla je do broja 32), napravila bi se jedna lijepa statistika.
„Kako to da ne brojim orgazme, kojih je svakako bilo više od 32. Zato što sam orgazme već odavno zaboravila, jer se užitak zaboravlja brže od boli.“
A onda kada ti tijelo toliko oslabi, shvatiš kako je NADA još samo jedna varljiva imenica ženskog roda, kako tvoje misli postaju proturječne, u jednom trenu želiš pokazati zube životu, pokazati kako nisi kukavica a već u drugom samo se želiš prepustiti.
„Svaki čovjek nađe barem jedan razlog da poželi sebi oduzeti život. I nije se lako suočiti s tom prazninom. Ali još je teže živjeti u sustanarstvu s demonom boli. Svatko je dužan napraviti najbolje što može od onoga što ga je zapalo jer smisao života je upravo življenje samo. Postojati, usprkos svemu. Osjećati, gledati, sudjelovati. Veseliti se. Nije nam dana druga šansa, drugi život.“
„Kad život više nije život nego biološko trajanje, kad traješ kao što traju nežive stvari. Tada je smrt utjeha.“
Znajući o Fridi Kahlo određene činjenice, uglavnom pročitane na internetu, očekivala sam tu i tamo bar malo dosade, s velikom količinom patetike. Nisam dobila ni jedno ni drugo. S. Drakulić je bez obzira na tešku temu ispričala Fridin život na način da dokaže tu konstantnu borbu između života i smrti, u svakom trenutku vješto balansirajući na granici patetike, ne prešavši istu ni za milimetar.
Ovo je prva Slavenkina knjiga koju sam pročitala i priznajem da me jednostavno oduševila. Nisam ni pisac ni književni kritičar ali vjerujem da je nagrada Kiklop stvarno u pravim rukama. Dok sam čitala, stalno sam razmišljala što bih učinila kad bih bila na Fridinom mjestu, priznajem da i dalje nemam pojma, ne znam da li bih imala Fridinu hrabrost, jer na kraju krajeva, jedino što nije imala u svom kratkom životu jest SREĆA.
„Djevojčica u njoj nikada nije skinula masku smrti.“
Vjerujem da mnogi od vas znaju priču o meksičkoj slikarici Fridi Kahlo, neki ste pogledali i film sa Salmom Hayek a velika većina vas je i pročitala ovu knjigu. Meni je došla u ruke, na posudbu od drage prijateljice Petre Petrović, hvala Petra!
Frida je već u svom najranijem djetinjstvu saznala što je BOL, za nas je to možda samo puka imenica ženskog roda ali za Fridu je nažalost postala način života. Nakon preboljene dječje paralize, uslijedila je teška prometna nesreća u kojoj joj je oštećena kičma i povrijeđena noga. Sretni su joj bili dani kad bi manje boljelo, a vrlo rijetki oni bez boli. Kako bi se osjetila živom, s vremena na vrijeme, počela je slikati. Najčešće je slikala sebe, iskreno prikazujući svoje emocije, u kojoj su se vidjele tuga, očaj i opet sveprisutna bol. Tako upoznaje i Diega, Maestra slikara koji će je uvesti u jedan novi svijet, kako bi njene radove upoznali i drugi. Zaljubljuje se u njega i postaje mu suprugom. U životu u kojem je uvijek dobivala samo mrvice, očeva bolest i majčina hladnoća postali su nešto što je smatrala njegovim sastavnim dijelom. Boljela je sama fizička bol ali još više kad bi u očima drugih pročitala sažaljenje. Izdaja i prevara u obitelji tjerali su je da i dalje mahnito slika.
Kako kaže autorica, ožiljci su bili njena karta bola.
„Ožiljci su mjesta kroz koja jedno biće ulazi u samoću drugoga, naučila sam toga dana od tebe, s tobom.“
„Mislila je kako bi, zapravo, umjesto sebe trebala naslikati vlakove, dva vlaka koji voze paralelnim tračnicama jedan uz drugi i nikada se ne sretnu.“
Bilo je teško ovisiti o nekome, kada si prisiljen biti s nekim zbog financijske sigurnosti, zbog fizičke nemoći. Brojeći sve te silne operacije (došla je do broja 32), napravila bi se jedna lijepa statistika.
„Kako to da ne brojim orgazme, kojih je svakako bilo više od 32. Zato što sam orgazme već odavno zaboravila, jer se užitak zaboravlja brže od boli.“
A onda kada ti tijelo toliko oslabi, shvatiš kako je NADA još samo jedna varljiva imenica ženskog roda, kako tvoje misli postaju proturječne, u jednom trenu želiš pokazati zube životu, pokazati kako nisi kukavica a već u drugom samo se želiš prepustiti.
„Svaki čovjek nađe barem jedan razlog da poželi sebi oduzeti život. I nije se lako suočiti s tom prazninom. Ali još je teže živjeti u sustanarstvu s demonom boli. Svatko je dužan napraviti najbolje što može od onoga što ga je zapalo jer smisao života je upravo življenje samo. Postojati, usprkos svemu. Osjećati, gledati, sudjelovati. Veseliti se. Nije nam dana druga šansa, drugi život.“
„Kad život više nije život nego biološko trajanje, kad traješ kao što traju nežive stvari. Tada je smrt utjeha.“
Znajući o Fridi Kahlo određene činjenice, uglavnom pročitane na internetu, očekivala sam tu i tamo bar malo dosade, s velikom količinom patetike. Nisam dobila ni jedno ni drugo. S. Drakulić je bez obzira na tešku temu ispričala Fridin život na način da dokaže tu konstantnu borbu između života i smrti, u svakom trenutku vješto balansirajući na granici patetike, ne prešavši istu ni za milimetar.
Ovo je prva Slavenkina knjiga koju sam pročitala i priznajem da me jednostavno oduševila. Nisam ni pisac ni književni kritičar ali vjerujem da je nagrada Kiklop stvarno u pravim rukama. Dok sam čitala, stalno sam razmišljala što bih učinila kad bih bila na Fridinom mjestu, priznajem da i dalje nemam pojma, ne znam da li bih imala Fridinu hrabrost, jer na kraju krajeva, jedino što nije imala u svom kratkom životu jest SREĆA.
„Djevojčica u njoj nikada nije skinula masku smrti.“
christianbistriceanu's review against another edition
challenging
dark
emotional
informative
sad
tense
medium-paced
3.0
jodi_b's review against another edition
3.0
I've read several novels about Frida Kahlo. Frida's Bed left me uneasy. Told in the third person, Frida comes across vulnerable and insecure. Does this made Frida seem more human? In some ways, yes, but it also played with the larger than life image I have of Frida.
melanie_reads's review against another edition
3.0
Interesting but switching between third and first person with no clear indication was confusing and didn't necessarily add to the narrative.
la_cori's review against another edition
3.0
Dal suo letto e in punto di morte Frida ricorda tutta la sua vita (l'autrice segue l'ipotesi di una morte per overdose volontaria e non a causa di un' embolia polmonare, la causa di morte ufficiale).
Il racconto non è quasi mai lineare, si salta da un ricordo all'altro e più volte mi sono persa. Se l'autrice voleva rendere lo stato confusionario di Frida che precedeva la sua morte è stata una scelta giusta, ma in generale il racconto mi è sembrato troppo confusionario e tratti anche ripetitivo.
Tutto sommato una lettura un po' deludente.. Speravo di approfondire un po' di più qualche aspetto della vita della Kahlo, che conoscevo solo a grandi linee. Non consiglio la lettura neanche a chi conosce bene la vita di Frida Kahlo perchè sono quasi sicura che questo libro non possa aggiungere granchè..
Le uniche cose che ho veramente apprezzato sono quelle brevi spiegazioni/contestualizzazioni di alcune opere della Kahlo.
Il racconto non è quasi mai lineare, si salta da un ricordo all'altro e più volte mi sono persa. Se l'autrice voleva rendere lo stato confusionario di Frida che precedeva la sua morte è stata una scelta giusta, ma in generale il racconto mi è sembrato troppo confusionario e tratti anche ripetitivo.
Tutto sommato una lettura un po' deludente.. Speravo di approfondire un po' di più qualche aspetto della vita della Kahlo, che conoscevo solo a grandi linee. Non consiglio la lettura neanche a chi conosce bene la vita di Frida Kahlo perchè sono quasi sicura che questo libro non possa aggiungere granchè..
Le uniche cose che ho veramente apprezzato sono quelle brevi spiegazioni/contestualizzazioni di alcune opere della Kahlo.
noide127's review against another edition
3.0
Although she drags a bit too much Frida's suffering from her toxic relationship with Diego Rivera at the very end, Drakulić's way of telling Frida's life is quite dynamic and interesting. In 160 pages she manages to cover some of the major milestones in Frida's life, while also offering some very poignant observations. I really appreciate the moments she takes to include descriptions of Frida's paintings, because what would be an account of Frida's life without her art?
I did feel, however, that Drakulić's opinions about Frida and Diego's relationship were particularly hard, which I didn't appreciate. Do I feel called out by her? Probably. Do I feel defensive of Frida, who has been continuously reduced to her relationship with Rivera (his wife, a false feminist icon for staying with him)? Definitely.
I did feel, however, that Drakulić's opinions about Frida and Diego's relationship were particularly hard, which I didn't appreciate. Do I feel called out by her? Probably. Do I feel defensive of Frida, who has been continuously reduced to her relationship with Rivera (his wife, a false feminist icon for staying with him)? Definitely.
egoenner's review against another edition
4.0
Amazing entry into Kahlo's psyche. An exploration of pain and love and art that brought me new understanding of Kahlo's art (I looked up paintings on google images as Drakulic described them). Drakulic has long been one of my favorite authors and this slim work again showed her amazing skill.