oabongers's review against another edition
3.0
Dit is een heel oud Frans boek, uit 1867 nog wel. Ik moest het lezen voor een vak dat ik aankomende periode ga volgen: Psychiatry in Literature. Gelukkig was de Nederlandse vertaling beschikbaar bij de bieb, zelfs als luisterboek - dus zo "las" ik het.
In het begin zag ik er tegenop, omdat het zo oud was en me heel droog leek. Het voorwoord klonk hooghartig en ouderwets, geen goed voorteken. Toch verrasten de eerste paar hoofdstukken me. De stem die voorlas paste bij de personen in het boek, en ik moest af en toe zelfs hardop lachen. Het verbaasde me hoe realistisch deze oude witte man het innerlijke leven van een jonge vrouw kon weergeven. Ik had een tijdje plezier in het luisteren.
Echter zoals het voorwoord al voorspelde was dit boek eerder bedoeld als 'experiment' dan als vermakelijke roman. De auteur Emile Zola is een van de grondleggers van het naturalisme en wilde door middel van dit boek laten zien hoe twee tegengestelde "naturen" met elkaar botsen. Tegenwoordig denken we niet meer dat je 'aangeboren natuur' (wat volgens Zola te maken heeft met of je warmbloedig bent of niet) de rest van je leven kan bepalen. Deze uitweidingen vond ik daarom moeilijk om te begrijpen. Omdat Zola zijn verhaal als een experiment beschouwt, is hij van mening dat hij alles zo objectief (en gedetailleerd) mogelijk moet opschrijven, als zijnde een verslag. Dit is natuurlijk onmogelijk, wat me brengt tot mijn volgende punt.
Hoewel ik in het begin nog om ze kon lachen, had ik natuurlijk kunnen verwachten dat de personages steeds meer verwrongen en verziekt zouden worden, zowel door het voorwoord als door de titel van het vak dat ik ga volgen. Dit is op zichzelf niet erg, aangezien de acties van alle personages realistisch en volgbaar bleven. Maar na een tijdje begon ik me eraan te ergeren dat het verhaal maar door en door ging - er leek geen einde te komen aan de misère, zelfs als je voor de zoveelste keer dacht dat de krankzinnigheid nu echt zijn hoogtepunt had bereikt. Je kon merken dat Zola zijn experiment letterlijk van begin tot eind (jeugd tot en met de dood) wilde opschrijven, met alle onnodige details. Niets werd aan de verbeelding overgelaten. Maar het allerergste was de superioriteit die steeds meer door de pagina's heen scheen. Zoals Zola treffend in zijn voorwoord schreef (misschien had ik dit gewoon moeten overslaan) zag hij zijn personages uiteindelijk slechts als dieren, beesten zelfs, en dat is te merken. Tegen het einde hing dit me echt ontzettend de keel uit, en daarom geef ik dit boek maar 3 sterren. Misschien dat ik er na de bespreking in het vak op terugkom.
In het begin zag ik er tegenop, omdat het zo oud was en me heel droog leek. Het voorwoord klonk hooghartig en ouderwets, geen goed voorteken. Toch verrasten de eerste paar hoofdstukken me. De stem die voorlas paste bij de personen in het boek, en ik moest af en toe zelfs hardop lachen. Het verbaasde me hoe realistisch deze oude witte man het innerlijke leven van een jonge vrouw kon weergeven. Ik had een tijdje plezier in het luisteren.
Echter zoals het voorwoord al voorspelde was dit boek eerder bedoeld als 'experiment' dan als vermakelijke roman. De auteur Emile Zola is een van de grondleggers van het naturalisme en wilde door middel van dit boek laten zien hoe twee tegengestelde "naturen" met elkaar botsen. Tegenwoordig denken we niet meer dat je 'aangeboren natuur' (wat volgens Zola te maken heeft met of je warmbloedig bent of niet) de rest van je leven kan bepalen. Deze uitweidingen vond ik daarom moeilijk om te begrijpen. Omdat Zola zijn verhaal als een experiment beschouwt, is hij van mening dat hij alles zo objectief (en gedetailleerd) mogelijk moet opschrijven, als zijnde een verslag. Dit is natuurlijk onmogelijk, wat me brengt tot mijn volgende punt.
Hoewel ik in het begin nog om ze kon lachen, had ik natuurlijk kunnen verwachten dat de personages steeds meer verwrongen en verziekt zouden worden, zowel door het voorwoord als door de titel van het vak dat ik ga volgen. Dit is op zichzelf niet erg, aangezien de acties van alle personages realistisch en volgbaar bleven. Maar na een tijdje begon ik me eraan te ergeren dat het verhaal maar door en door ging - er leek geen einde te komen aan de misère, zelfs als je voor de zoveelste keer dacht dat de krankzinnigheid nu echt zijn hoogtepunt had bereikt. Je kon merken dat Zola zijn experiment letterlijk van begin tot eind (jeugd tot en met de dood) wilde opschrijven, met alle onnodige details. Niets werd aan de verbeelding overgelaten. Maar het allerergste was de superioriteit die steeds meer door de pagina's heen scheen. Zoals Zola treffend in zijn voorwoord schreef (misschien had ik dit gewoon moeten overslaan) zag hij zijn personages uiteindelijk slechts als dieren, beesten zelfs, en dat is te merken. Tegen het einde hing dit me echt ontzettend de keel uit, en daarom geef ik dit boek maar 3 sterren. Misschien dat ik er na de bespreking in het vak op terugkom.
swimchickmle's review against another edition
3.0
This book is the prime example of people wanting something they can't have, but when they get it, they don't want it. It was written well, and I didn't dislike the book, but it wasn't my favorite. The main characters got what they deserved, but I was unhappy with the way they dealt with the mother who gave them everything.
lauroberge's review
3.0
As always, I find it really hard to rate a book I read for my Literature class. I'm glad I read my first Zola though!
emiliekocer's review
dark
mysterious
reflective
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
jhan's review against another edition
Me gusto el principio, pero luego de la muerte de Camille me aburrí y lo deje.
ellieafterall's review
3.0
a slow descent into madness punctuated with simmering currents of guilt and placid emotion.
lauribooks's review
4.0
Menuda bomba de libro, desde que entras en la historia estás en tensión. Y ese final, sin duda es el final perfecto para los personajes y para la trama. En muchos sentidos me ha recordado a Cumbres Borrascosas por la pasión tan fuerte y la forma de actuar de los personajes (aunque en lo demás no tenga ni punto de comparación). Y haberlo leído con mis chicas Shirley ha hecho que lo disfrute muchísimo más.
Es mi primer Zola pero no será el último, desde luego.
Es mi primer Zola pero no será el último, desde luego.
belltolles309's review against another edition
dark
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Loveable characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
sanrodsara's review
4.0
This was my first time reading a book translated from French. The translation was definitely better than I expected (by Adam Thorpe), and I am happy I had a physical copy, as the weird intermingling of French and English made me distracted with the audiobook.
In my opinion, the plot itself is only secondary to the character building. I can understand why this is also considered a classic in English and why many years later it still can mesmerize readers.
This book does not get 5 stars I felt it dragged on towards the third quarter of it. Moreover, it would have been interesting to know where the 6 sections were divided in the original publication, as that would have created more suspense.
In my opinion, the plot itself is only secondary to the character building. I can understand why this is also considered a classic in English and why many years later it still can mesmerize readers.
This book does not get 5 stars I felt it dragged on towards the third quarter of it. Moreover, it would have been interesting to know where the 6 sections were divided in the original publication, as that would have created more suspense.
3_47pm's review against another edition
dark
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.5